Life

"พิมพ์เขียวชีวิต" เป็นหลักการส่วนตัวเพื่อไว้เตือนสติตัวผมเอง สำหรับยึดใช้ในการดำรงชีวิต รวมถึงหลักการทำงานและธุรกิจ เพื่อให้มีความสุข

การจัดการความคาดหวังจะว่าไปมันก็คือ “กิเลส” มันคืนส่วนประกอบหลักอีกสิ่งของความทุกข์เลยก็ว่าได้ ซึ่งแต่ละคนระดับความคาดหวังจะไม่เท่ากับขึ้นอยู่กับ วิธีคิด รวมถึงจิตใจหรือแม้กระทั่งประสบการณ์ที่พบเจอในชีวิต

“ถ้าข้าพเจ้ามีเวลา 6 ชั่วโมงในการตัดต้นไม้ ข้าพเจ้าจะใช้ 4 ชั่วโมงแรก ไว้ลับขวาน” คำกล่าวของ อับราฮัม ลินคอล์น ประธานาธิบดีคนที่ 16 ของสหรัฐอเมริกา

มีคำกล่าวว่าจะสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจเรา ซึ่งมันเป็นเรื่องจริงๆ ถึงแม้จะดูกับขัดแย้งกับหัวเรื่องที่เป็นเรื่องของคนอื่น แต่ถ้าทบทวนดีๆ และย้อนกลับมามันก็มาจากตัวเราทั้งนั้น

เคยย้อนกลับไปสังเกตตัวเองในเด็กกันไหมครับ หรือแม้กระทั่งเด็กๆ ที่วิ่งเล่นผ่านเราไป

ในความคิดเห็นส่วนตัวผมเอง _“อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล”_ เป็นสิ่งที่สำคัญมากในการทำงาน

หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เพิ่งสังเกตตัวเองแล้วรู้สึกว่าความเครียดบางอย่างหายไป ซึ่งมันไม่ได้หายไปหมด แต่มันบรรเทาชีวิตตัวเองมาก ลำพังแค่เขียนโปรแกรมก็เครียดมากอยู่แล้ว

ช่วงหลังรู้สึกว่าตัวเองเสียสมาธิ ทำให้งานไม่ค่อยได้ประสิทธิผลหรือ Productive มากนัก ยิ่งถ้ามีการแจ้งเตือนจากอีเมล์ หรือโปรแกรมพูดคุยอย่างเช่น LINE มันมักจะทำให้ไขว้เขวได้ง่าย

เวลากลับบ้านที่ต่างจังหวัด สิ่งที่พบเห็นเป็นปกติก็คือ ของวางเต็มบ้านชิ้นเล็กชิ้นน้อย เยอะแยะไปหมด บางทีผมก็แปลกใจว่าทำไมแม่แกถึงเก็บไว้ไม่ยอมทิ้ง

ชีวิตคนเรามีขึ้นมีลง ถือเป็นเรื่องจริงและเกิดขึ้นกับทุกคน จะรวยหรือจนก็คงต้องเจอ

ผมไม่รู้ว่าใครนิยาม “มนุษย์เป็นสัตว์ที่ต้องเคลื่อนไหว” มาก่อนหน้านี้ไหม หรือว่ามีงานวิจัยอื่นหรือไม่ เพียงแต่ว่า ตลอดปีนี้ ผมเคลื่อนไหวร่างกายน้อยมาก หรือแทบจะไม่ได้เคลื่อนไหวเลย

หลังจากอายุมาขึ้นเจออะไรมาหลายอย่าง จากน้ำใสๆกลายเป็นมีอะไรมาผสมเริ่มมีความขุ่น จากผ้าขาวก็เริ่มเปื้อนดิน

ถึงแม้ตัวผมเองจะไม่เคยบวชหรือเข้าวัดมากเหมือนคนอื่นๆ แต่เรื่องไหนหากเกิดปัญหาในชีวิตนอกจาก ศึกษาเกี่ยวกับจิตวิทยาแล้ว สุดท้ายชีวิตก็หนีไม่พ้น “ธรรมะ”

จำได้ว่าสมัยเป็นเด็กประถมนั้น ตัวเองเป็นคนที่ค่อนข้างไม่ได้เรื่อง เรียนไม่เก่ง ไม่เอาถ่าน ไม่เอาอะไรเลย ใช้ชีวิตไปวันๆ

จากที่เป็นคนเสพย์ติด Social Media มาหลายตัว และได้เลิกเล่นโซเชียลมีเดียไปหลายตัวเช่น instagram IG , Twitter หรือแม้กระทั่ง Facebook

พอดีเห็นคนรู้จักหลายคนเวลาไปไหนมาไหนต้อง โพสโชว์อยู่เสมอ ซึ่งดูเจตนาได้เหมือนกันนะว่า โพสอวดหรือว่าโพสเพื่อแบ่งปัน

มีความพยายามเลียนแบบคนอื่นมาหลายครั้งแต่ไม่ Work ! อันนี้บอกเลยว่าแสดงถึงว่าเราเป็นคน “ขาดความมั่นใจ” ก็ว่าได้

หลายครั้งที่ท้อและเหน็ดเหนื่อยกับชีวิต เจอปัญหาที่แก้ไม่ได้เดี๋ยวนี้มันต้องใช้ความมานะพยายามสูงและ “ใช้เวลาที่นานหน่อย”

บล็อกนี้เขียนในขณะที่ตูน BodySlam กำลังวิ่งระดมทุน “ก้าวคนละก้าว” และเพึ่งวิ่งผ่านสุราษฯ

เราเป็นคนนึงที่อยากทำอะไรหลายอย่างแต่ท้ายสุด พอเติบโตมาเรื่อยๆจึงไม่สามารถทำได้ทั้งหมด หากฝืนไปก็จะไม่ได้โฟกัสงานที่ทำอย่างเต็มที่ ท้ายสุดงานหลักเละเทะ

ในวันที่ผมกำลังเขียนบล็อกนี้อยู่นั้น เพิ่งจะหายป่วยเนื่องจากเป็นไข้หวัดมาได้ 2 วัน ไม่ได้อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เลยก็ว่าได้ อาจจะเพราะความเพลียจากหวัด

เมื่อไม่นานมานี้ผมเคยเอา Facebook App ออกจากมือถือทำมาได้นานหลายเดือน

ไม่ได้เขียนบล็อกมาระยะนึง เพราะงานค่อนข้างเยอะปัจุบันก็ยังเยอะอยู่ เดิมทีคิดว่าตัวเองสามารถโฟกัสงานได้ 3 งาน แต่จริงๆแล้วได้คือ 2 งานเท่านั้น

ช่วงที่เขียนบล็อกอยู่นี้ ผมเริ่มกลับมาเล่นบาสเกตบอลได้ไม่นานประมาณ 1 เดือน

หลายครั้งที่ผมสังเกตว่าตัวเองชอบยุ่งกับความคิดของผู้อื่น ถ้าเป็นสมัยก่อนจะหนักกว่านี้ หรือเรียกสั้นๆว่า “เสือก” ใช้คำแรงจะได้เห็นรสชาติ

จำได้ว่าช่วงชีวิตที่ผ่านมามักจะเจอ คำด่า , เสียดสี , โดนรังแก หรือคำดูถูกต่างๆมากมาย หลายครั้งบั่นทอนจิตใจตัวเองพอสมควร รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า ไม่มีความสามารถ

เวลาเป็นสิ่งสำคัญมาสำหรับผม ด้วยวัย 30 กว่า ที่กำลังสร้างเนื้อสร้างตัว และต้องรับชอบอะไรหลายๆอย่าง

จำได้ว่าแตะเหล้าครั้งแรกตอนอนุบาลนี่มันคอทองแดงแต่เด็ก ... เปล่าเลย ตอนนั้นเหมือนโดนผู้ใหญ่เพื่อนของพ่อแม่จัดงานอะไรสักอย่างแล้วเอามาให้เราจิบไปนิดนึง

มักบ่นกับตัวเองอยู่เสมอ เมื่อต้องเริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง แต่สิ่งที่ทำให้มันหลุดผ่านมาได้คือ Passion

เวลาผ่านไปไวจริงๆ อีกไม่กี่เดือนก็จะปีใหม่อีกแล้ว หลังจากเมื่อปลายเมษายนที่ผ่านมาตัดสินใจเริ่มเล่นเวทจริงจัง

ว่าตั้งใจเขียนบล็อกให้ต่อเนื่องแต่ทำไม่ได้สักที หลายเดือนมานี้ทำอะไรหลายอย่างมาก ส่วนใหญ่จะหนักไปทางงาน และหาเงินเพราะด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องดูแลทางบ้าน

เริ่มแรกเดิมทีผมใช้ Windows มาตลอด ทั้งการงาน เล่นเกม และด้านอื่นๆ ตั้งแต่สมัยที่ยุค PC

อยู่ๆก็คิดถึงตัวเองในงานหลายๆอย่างที่ทำอยู่ เอ… รู้สึกว่ามันยังไม่สุดไม่เต็มที่เท่าทีควรมากนัก

เห็นชื่อบล็อกไม่เป็นมงคล “แต่มันคือเรื่องจริง” ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในศาสนาพุทธก็มีสอนนะเออ

วันนี้ได้คุยกับเพื่อนคนนึงว่าด้วยเรื่องจะซื้อรถยนต์ (เอาจริงหรือพูดเล่นวะ)

ทุกวันนี้ผมทำงานอยู่ที่บ้านซึ่งช่วงนี้อากาศค่อนข้างร้อน และแอร์มีแค่ในห้องนอนเท่านั้นครั้นจะไปนั่งสะดีดสะดิ้งในห้องนอนเพื่อตากแอร์ทำงานให้หนำใจคงไม่ใช่แนวเรา

วันก่อนได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนสนิทคนนึง เพื่อนคนนี้ทำงานประจำอยู่แต่มีฝันอยากจะทำอะไรเป็นของตัวเอง

โลกหมุนเร็วติดจรวด ผลมาจากเทคโนโลยีที่ดีขึ้นแล้วถูกลง มีเว็บต่างๆเปิดพื้นที่ให้บริการฟรีมากมาย

นอกจากผมจะทำงานที่บ้านแล้วหลายครั้งก็มักจะออกมาทำงานที่ร้านกาแฟตามห้าง อาศัยแอร์ห้างที่เย็นสบายชีวิตดี๊ดีอ่ะ

หลายคนใช้ชีวิตเลื่อนลอยชิลๆ ไม่คิดที่จะพัฒนาตัวเอง อาจจะเป็นเพราะว่าสิ่งแวดล้อมโดยรอบนั้น ไม่ได้บังคับให้ต้องทำอะไร

เคยเป็นกันมั้ยจะทำอะไรสักอย่างดันลืมซะงั้น หลังๆผมเองก็เป็นบ่อย รู้ตัวอย่างนี้แล้วทางแก้มีทางเดียวคือให้ “จด”

หลายคนคงเคยประสบพบเจออาการที่ไม่ถึงกับเบื่อแต่ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรอารมณ์นิ่งไปดื้อๆซะอย่างนั้น

ปัญหาพวกนี้ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะต้องเจอแต่ด้วยภาระหน้าที่และเราโตขึ้นเรื่อยๆ

หลายครั้งหลายคราผมทำงานใหญ่ๆที่ต้องใช้เวลานานเป็นเดือนๆ ทีนี้วิธีทำงานเริ่มต้นเลยผมจะดูรายละเอียดงานนั้น

เมื่อต้นปีได้ซื้อบ้านในโครงการบ้านจัดสรรใกล้กับบ้านหลังเดิมเพียงแต่อยู่คนละซอย ในราคาประมาณสองล้านหก

เคยเป็นมั้ยอยู่ๆก็มีปัญหาประเดประดังเข้ามามากมายในช่วงเวลาเดียวกัน ผมเชื่อว่าหลายคนน่าจะเคยเจอ

สไตล์การทำงานของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างผมนั้นชอบที่จะทำงานเงียบๆในเวลาต้องเขียนโปรแกรมที่ใช้สมาธิสูง

ยังมีคนบนโลกนี้ที่ไม่กล้าทำในสิ่งที่ตัวเองรัก หรือเพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน

ตอนสมัยเรียน ปวช.ไฟฟ้า ก่อนจบจะมีรุ่นพี่มาพูดในงานปฐมนิเทศ เพื่อให้น้องๆได้รับรู้ประสบการ์ณต่างๆที่ยังไม่เคยเจอ

สมองตื้อตึงคิดอะไรไม่ออก งานที่ออกมาคุณภาพไม่ดี อารมณ์แบบนี้นานๆมาที เมื่อวานช่วงเย็น จู่ๆก็นิ่งเอาซะดื้อๆ

เวลาที่ทำสิ่งนึงโดยมีความมุ่งหวังว่ามันจะประสบความสำเร็จได้ผลลัพท์ตามที่คาด

เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน ผมมองย้อนดูเวลาและคนรอบข้าง บ้างก็เป็นหัวหน้าคน บ้างก็เป็นเจ้าของบริษัท

หยิบคำสอนขององค์ทะไลลามะ มาท่อนนึงเพราะรู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมานั้นเจอเรื่องราวแบบนี้มาบ้างเหมือนกัน

หลายครั้งเราปล่อยให้งานเข้ามาครอบครองเนื้อที่ในชีวิตมากกว่า 80-90 %

การที่เราไม่ฟัง ก็เท่ากับทำลายโอกาสการรับรู้เรื่องราวใหม่ๆ และทำลายโอกาสพัฒนาตนเอง

เวลาเช้าอากาศสดใสเย็นสบาย น้อยครั้งที่จะอากาศไม่ดี ยิ่งเวลา 6-7 โมงเช้าแดดกำลังมาฟ้ากำลังเปลี่ยนสีบรรยากาศอย่างนี้ทำอะไรก็รู้สึกดีไปหมด

บางทีคำพูดฮึกเหิมก็เป็นกำลังใจดีๆให้กับตาเราเองในยามที่เหน็ดเหนื่อยท้อแท้สิ้นหวัง

เดิมทีตั้งใจว่าจะให้ครับ 7 เดือนแล้วค่อยเขียนบทความวิธีการ แต่พอดีมีอีเมล์มาสอบถามวิธีลดความอ้วนมาพอดี

หลังจากตัวผมเองเริ่มวิ่งออกกำลังกายมาเรื่อยๆประมาณ 3 เดือนกว่า จากที่วิ่งได้ไม่ถึง 1 กิโล จนตอนนี้ได้ 5-6 โล ทุกวัน

เคยสังเกตุตัวเองกันบ้างมั้ย ลองนึกย้อนไปถึงวัยเด็กอาจจะถึงตอนเรียนปฐมฯตอนนั้นหัวจิตหัวใจคุณเปี่ยมไปด้วยอะไร

รายการหนังสือที่ชอบในการดำเนินชีวิต, การทำงานและธุรกิจ