เมื่อฉันกำลังใกล้ตาย

เห็นชื่อบล็อกไม่เป็นมงคล “แต่มันคือเรื่องจริง” ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในศาสนาพุทธก็มีสอนนะเออ คนเราเกิดมาก็มียมทูตประจำตัว โดยเราจะไปไหนมาไหนเค้าจะอยู่ไม่ห่างเรา ถึงเวลาอาจจะมอบโรคร้ายให้เรา หรือถ้าไม่ให้โอกาสเลยก็อาจจะให้รถชน หรือวัตถุหล่นมาทับเสียชีวิตทันที

ชีวิตไม่มั่นคงอย่างที่คิด

น่าเสียดายมากถ้าเราเกิดมาแล้วอยู่ไปวันๆ ไม่ได้เกิดมาใช้ชีวิตหรือมอบสิ่งดีๆให้กับคนบนโลกหรือสังคมที่ตัวเองอยู่ ผมว่ามันไร้ค่านะ ไม่ได้หมายความว่า ไม่ต้องเที่ยวดีๆกินหรูๆ มันไม่ต้องขนาดนั้นขอแค่ให้สายกลางก็พอ

ถ้าอีก 1 เดือนรู้ว่าตัวเองใกล้ตายจะทำอะไร ?

คำถามสะกิดต่อมกันเลยทีเดียว แต่ถ้าถามกับตัวเองแบบนี้ เราอาจจะได้คำตอบ ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไรกันแน่ อยู่เพื่อใครมีเป้าหมายกับชีวิตอย่างไร ทุกวันนี้ที่เราเป็นอยู่มันถูกต้องแล้วหรือ? ถ้าหากนึกขึ้นมาได้อาจจะมีความคิดผุดขึ้นมาทันที

นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะ

บางทีเราก็ต้องนึกถึงตัวเองบ้าง ถ้ามัวแต่แคร์ความรู้สึกของคนอื่นที่ แทบไม่ได้รู้จักอะไรเลยกับเรา อย่างเช่น เราแต่งตัว ซื้อของใช้ หรือทำในสิ่งที่ไม่ใช่เรา เราต้องถามตัวเองดูว่าที่เป็นๆอยู่ จะทำหรือมีไปทำไม ?

ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา ผมเห็นคนใกล้ตัวหลายคนต้องจากไป ญาติ เพื่อน หรือคนที่เราพูดคุยอยู่ไม่นานมานี้ มีทั้งเป็นโรคร้ายและอุบัติเหตุ มันเตือนสติผมได้ดีเสมอมา สมัยก่อนตอนที่ยังไม่ทำงานผมไม่คิดอะไรนะ ก็มีเสียใจแต่ไม่ได้มาคิดว่าถ้าเรื่องนั้นเกิดกับเราหรือคนรู้จักที่สนิทมากๆต่อไป จะทำอย่างไร

ทุกวันนี้ผมเลยเห็นคุณค่าของเวลามาก นอกจากจะทำงานแล้วก็ยังต้องมีเวลา ให้ตัวเอง ให้คนใกล้ตัวที่ผมรักรอบข้าง บางครั้งเราทำงานได้เงินมาก็เพื่อเอาไปอำนวยความสะดวก ตอบแทนบุญคุณซึ่งก็คือ พ่อแม่ หรือญาติผู้ใหญ่บางคนของผมเองก็เท่านั้นเอง

ผมกลัวนะ … กลัวไม่มีโอกาสนั้นที่ได้ทำให้ เพราะสักวันนึง ไม่เราก็เค้าต้องมีคนที่จากไป อยากให้สิ่งดีๆตอนยังมีชีวิตกันมากกว่า ขอจบบทความเพียงเท่านี้ ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าทุกท่านครับ

นิดนึง อย่าลืมออกกำลังกายรักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ ทำงานหนักก็ต้องแข็งแรงด้วยนะ