เปรียบการวิ่งเหมือนเป้าหมายชีวิต

Sirichai Teerapattarasakul

Sirichai Teerapattarasakul / April 06, 2013

1 min read

หลังจากตัวผมเองเริ่มวิ่งออกกำลังกายมาเรื่อยๆประมาณ 3 เดือนกว่า จากที่วิ่งได้ไม่ถึง 1 กิโล จนตอนนี้ได้ 5-6 โล ทุกวัน บางทีความเพียรพยายามของมนุษย์ก็ทำในสิ่งที่คิดว่าฉันคงทำไม่ได้ให้สำเร็จในที่สุด ความภาคภูมิใจเล็กๆเกิดขึ้นในจิตใจยากที่คนอื่นจะเข้าถึง “ถ้าเอาชนะตัวเองได้อะไรๆก็ดูง่ายไปซะหมด”
แต่มีอยู่วันนึงวันที่อากาศร้อนมากแสบหน้าแสบตาไปหมด วิ่งมาได้ 6 กิโลเช่นเคย ตบท้ายด้วยการเดินวอร์มดาวน์ไปในตัวอีก 4 กิโลเมตร ระหว่างเริ่มเดินมีคนค่อนข้างมีอายุคาดว่าน่าจะ 45-55 ป๊กว่า 2 คนกำลังเดินอยู่พอดี ลองดูจากบุคลิกคิดว่าคงเป็นเจ้าของกิจการ หรือนักลงทุนอะไรสักอย่าง ใจตอนนั้นก็คิดขึ้นมาตอนนี้เราอายุ 32 ส่วนพวกพี่ๆเค้าอายุห่างจากเรา 20 กว่าปี ถ้าเราจะทำตัวเองให้ประสบความสำเร็จเลี้ยงดูพ่อแม่ได้บ้างก็คงดี ในระหว่างเดินสังเกตุว่าผมเดินตามหลังและค่อยๆห่างพวกเค้าไปเรื่อยๆ เอ๊ะ!อะไรกันนี่เรายังหนุ่มยังแน่นทำไมเราเดินช้าและค่อยๆห่างไปเรื่อย และแล้วความคิดของผมก็ตกผลึก…

ถ้าผมจะประสบความสำเร็จตามเป้าหมายเลี้ยงดูพ่อแม่ได้สบายๆ “ผมต้องเดินและวิ่งให้เร็วกว่านี้อีกนิดนึง” ในระหว่างที่คนอืนหยุดดื่มน้ำ 5 นาที ผมจะพักจิบน้ำแค่ 1 นาทีแล้วเดินต่อไป สักวันนึงผมต้องแซงและเข้าเส้นใจความสำเร็จได้ในที่สุด

ขอบคุณการวิ่งที่ทำให้สุขภาพแข็งแรง และข้อคิดดีๆที่เกิดขึ้นระหว่างทาง