ชีวิตมี “ความสุข” ด้วยการ “ช่างแม่ง !”

หลังจากอายุมาขึ้นเจออะไรมาหลายอย่าง จากน้ำใสๆกลายเป็นมีอะไรมาผสมเริ่มมีความขุ่น จากผ้าขาวก็เริ่มเปื้อนดิน เปรียบเทียบก็เหมือนตอนเราเกิดมาเป็นเด็กเล็กจิตใจสะอาดว่างเปล่า พอผ่านช่วงเวลาประสบการณ์ที่ดีและร้าย ก็จะทำให้จิตใจและความคิดเปลี่ยนไป

ในส่วนตัว เพิ่งจะเริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่างในความคิดของตัวเองในระบบความคิดตัวเองเปลี่ยนไป และส่งผลมายังจิตใจ นั่นคือตัวเองกลายเป็นคนอารมณ์ร้อนมากขึ้น รู้สึกไม่มีความมั่นใจในตัวเอง และหมดหวังท้อแท้กับชีวิตง่าย

ทุกอย่างที่เกิดมาเป็นเพราะตัวเองทั้งนั้น …

เราเริ่มไม่รู้เนื้อรู้ตัวไม่อยู่กับปัจจุบัน “สมาธิสั้น” นั่นเพราะคิดถึงอนาคตและกังวลมากไป ตัวเองเริ่มขาด “การเจริญสติ” ให้รู้เนื้อรู้ตัวรู้ทันความคิดและปล่อยผ่าน ของอย่างนี้เหมือนเป็นทักษะ ต้องหมั่นปฏิบัติสม่ำเสมอ ไม่อย่างนั้นเราจะลืม สุดท้ายก็กลับเข้าสู่วงวนเดิม

หลักการใช้ชีวิตให้มี “ความสุข” ที่ได้อ่านเจอจากหนังสือ หรือบทความอื่น ซึ่งได้ลองปฏิบัติดูแล้วใช้ได้ผลสำหรับตัวเอง ที่เป็นคนมีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่ไม่ถูกต้องหรือดราม่าต่างๆได้ง่าย

ดังนั้นคำหรือประโยคสั้นๆบางคำ ไม่ต้องเยอะแต่ทรงพลัง จึงทำให้มีหลักยึดในใจเพื่อใช้ชีวิตต่อไป คำที่ผมชอบเลยก็คือ

ช่างแม่ง !

ไม่ได้หมายความว่าให้ช่างแม่งทุกสิ่งอย่าง แต่ให้รู้เนื้อรู้ตัวว่าอะไรที่มัน “ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้น ทำให้เราหัวร้อน” หรือ เรื่องของคนอื่นไม่ได้เกี่ยวข้องและห่างไกลจากเรา

ช่างแม่ง ไปเลย!

มันดูเหมือนเราเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ก็ควรคิดว่าว่า ถ้าเราไม่ช่างแม่งเราก็เครียดไม่มีความสุข เรื่องอื่นให้คนที่มีจิตใจแข็งแกร่งมีความสามารถจัดการดีกว่า อย่าไปอิน … มันก็คงอารมณ์เดียวกันกับ “อย่าแบกโลก”

สุดท้ายแล้วปัญหาทุกอย่างของเราก็มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่ต้องตัดสิ