ความน้อยและเรียบง่าย

ในวันที่ผมกำลังเขียนบล็อกนี้อยู่นั้น เพิ่งจะหายป่วยเนื่องจากเป็นไข้หวัดมาได้ 2 วัน ไม่ได้อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เลยก็ว่าได้ อาจจะเพราะความเพลียจากหวัด และยาที่ทำให้ง่วงซึม จะว่าไปแล้วมันก็มีข้อดีเหมือนกันนะเวลาที่เราป่วย

ผมรู้สึกว่าตัวเองใช้ความคิดน้อยลง จดจ่อกับสิ่งที่ทำมากขึ้น เพราะว่ามันคิดไปไกลกว่านั้นไม่ได้ เนื่องจากอาการมึนงง…และเบลอๆ

สิ่งนึงที่ผุดขึ้นมาในหัวเลยคือ “ความสงบ” จะไปกินข้าวก็คิดว่าต้องเดินและหาข้าวกิน จบ! ไม่ได้เปิดมือถือดูนู่นดูนี่ กินเสร็จกินยา ง่วงและก็นอน

เออ… มันก็ดีเหมือนกันนะ “ไม่ได้หมายถึงกินๆนอนๆ” แต่พอใช้ความคิดน้อยลง ไม่มองไกล มันก็จะอยู่กับปัจจุบันขณะ ซึ่งทำให้มีสมาธิสูง

จะว่าไปแล้วถ้าอาการเริ่มดีขึ้น ใจคิดว่าจะต้องฝึกสิ่งนี้ให้ได้ไม่วอกแวกไปกับสิ่งอื่น ใจจดจ่อกับงาน ไม่คิดถึง ข้อความแจ้งเตือน จากโปรแกรม Chat หรือ Social ต่างๆ จริงๆมีปิดไปบ้างแล้ว อาจจะเช็คอีเมล์หรือ Chat เป็นช่วงเวลาแทน 2-3 ครั้งต่อวันก็พอแล้ว

“คิดว่าถ้าทำได้ตัวคงเบา สมาธิคงสูงมากกว่านี้” …